ژاپن برای جبران آسیب‌های بحران هسته‌ای راه درازی در پیش دارد

یک روزنامه ژاپنی در گزارشی تحلیلی به وضعیت بازسازی نقاط آسیب دیده پس از حادثه هسته‌یی نیروگاه فوکوشیما دایچی و پرداخت غرامت به آسیب دیدگان این حادثه پرداخت و نوشت که ژاپن در سروسامان دادن به اوضاع این منطقه راه درازی در پیش دارد.
روزنامه ماینیچی در این گزارش تحلیلی نوشت: همه درخواست‌هایی که برای حرکت به سوی بازسازی مناطق آسیب دیده فوکوشیما با پرداخت غرامت به بازماندگان حادثه هسته‌یی نیروگاه فوکوشیما دایچی می‌شود، پیچیدگی این مشکل را نادیده می‌گیرد. تاکنون حتی نیمی از خانواده‌هایی که دولت ژاپن به آن‌ها دستور تخلیه خانه‌های‌شان را به خاطر این حادثه هسته‌یی داد درخواست پرداخت غرامت را به شرکت توکیو الکتریک پاور (تپکو)، اپراتور نیروگاه فوکوشیما ارایه نکرده‌اند.
ایسنا نوشت: در ادامه این گزارش تحلیلی آمده است: ازسرگیری عملیات‌های این نیروگاه هسته‌یی “پس از تایید ایمنی آن‌ها” مسیری نیست که چندان مستقیم و بی‌دردسر باشد، چرا که یک روش ایمن برای فعالیت راکتور‌های هسته‌یی هنوز تعیین نشده است. ازسرگیری فعالیت نیروگاه‌ها و بازسازی مناطق آسیب دیده نمی‌تواند با چنین پایه‌های ناقصی ازسر گرفته شود.
این روزنامه ژاپنی در ادامه نوشت: طبق گزارشات خبری سال جدید میلادی شرکت تپکو 34 هزار فرم درخواست پرداخت غرامت غیر شرکتی از سپتامبر سال 2011 تاکنون دریافت کرده است. از آن‌جا که تقریبا 150 هزار نفر از حدود 700 هزار خانوار دستور تخلیه اجباری دولت ژاپن را دریافت کردند بیش از نیمی از این خانوار‌ها هنوز فرم‌های خود را تحویل نداده‌اند. چرا آسیب دیدگان این حادثه در ارایه فرم درخواست غرامت تعلل می‌کنند؟
به گفته یکی از ساکنان منطقه فوکوشیما که به منطقه یاماگاتا نقل مکان کرده است “دلیلش این است که این بحران هنوز به پایان نرسیده است و ما هم‌چنان در وسط آن قرار داریم”.
خانواده او از هم پاشیده است و نه تنها خودش باید با ترس از سلامتی‌اش زندگی کند، فرزندان و نوه‌هایش نیز محکوم به چنین سرنوشتی هستند. او می‌پرسد که چه کسی مسوولیت چنین چیزی را بر عهده می‌گیرد و فکر می‌کند که شاید بهتر است به جای این که به طور شخصی با تپکو مذاکره کند به مشاوره با یک وکیل بپردازد. اگر چه فرم درخواست پرداخت غرامت را برای وی فرستاد‌ه‌اند هنوز تصمیم نگرفته که چه کار کند.
در ادامه این گزارش تحلیلی آمده است: زمانی که پروسه اعاده غرامت پاییز سال گذشته آغاز شد، فرم‌های درخواست تپکو و سایر اسناد مربوط به آن برای مردم عادی بیش از حد پیچیده بودند و این شرکت مجبور شد فرم‌های جدیدی ارایه کند. صندوق تسهیل مسوولیت پذیری صدمات هسته‌یی که تحت حمایت دولت ژاپن قرار دارد تاسیس شد و وکلا و مقامات دولتی برای مشورت با بازماندگانی که جایشان را تغییر داده بودند به سراغ آنان رفتند. پس از آن که فرم‌های پرداخت غرامت ارایه شد اسناد زیادی جمع‌آوری شد. حدود 2200 کارمند که 800 نفرشان کارمندان تپکو هستند اکنون در حال بررسی داده‌ها در یکی از توابع تپکو در توکیو هستند. این پروسه تقویت شده است، اما درصد کمی از تخلیه کنندگان تاکنون فرم خود را ارایه کرده‌اند.
این روزنامه ژاپنی در ادامه نوشت: چالش‌های بزرگ‌تری که در این مسیر قرار دارد ادعای آسیب بی‌سابقه‌ای است که انتظار می‌رود توسط آسیب دیدگانی که به طور داوطلبانه خانه خود را تخلیه کرده‌اند و کسانی که هنوز در مناطق دارای سطح بالای مواد رادیواکتیو زندگی می‌کنند ارایه شود. دولت ژاپن اعلام کرده است که حدود 5/1 میلیون نفر از شمال و مرکز استان فوکوشیما شایستگی دریافت غرامت را دارند. در این میان حدود 500 هزار نفر از ساکنان مناطق آیزو و شیراکاوا هستند که شایسته دریافت غرامت تشخیص داده نشدند. از طرف دیگر نمی‌توان ادعای خسارت از جانب کسانی که در خارج از این استان هم در ژاپن و هم در خارج از ژاپن وجود دارند را نادیده گرفت.
در ادامه این گزارش تحلیلی می‌خوانیم: پرداخت غرامت به آسیب دیدگان این حادثه کاری دشوار خواهد بود. دولت‌های شهری علاوه بر دولت مرکزی ژاپن و شرکت تپکو باید تلاش‌ها برای جبران این خسارات را آغاز کنند. اتخاذ رویکردی که محور اصلی آن هزینه‌ها و دیگر مسائل لجیستیک باشد ما را به جایی نخواهد برد فقط با اتخاذ گام‌های صادقانه و ثابت می‌توانیم انتظار داشته باشیم که به بازسازی نزدیک شویم.
ماینیچی در پایان این گزارش نوشت: سال 2012 سالی خواهد بود که دولت ژاپن تصمیم می‌گیرد درباره انرژی هسته‌یی چه کار کند. آیا می‌توان بدون آغاز مجدد فعالیت‌ها در نیروگاه‌های هسته‌یی تابستان را پشت سر گذاشت؟ آیا می‌توانیم بدون نیروگاه‌های هسته‌یی‌مان سر کنیم؟ آیا آن چه در بالا گفته شد دلیل خوبی برای نادیده گرفتن خطرات نیروگاه هسته‌یی است؟ ما باید با این رویکرد پیش برویم که بازنگری سیاست انرژی ژاپن یک دو راهی بازگشت به گذشته نیست، بلکه یک چالش بزرگ است.