بررسی مقابله‌ای نظام آهنگ فارسی و ژاپنی

سید آیت حسینی، دانشجوی دکترای علوم زبان و اطلاعات دانشگاه توکیو: پژوهش حاضر با هدف آشكار ساختن تفاوت‌هاي نظام آهنگ زبان فارسي و نظام آهنگ زبان ژاپني، براي استفاده در گستره‌هاي زبان‌شناسي مقابله‌اي و آموزش زبان انجام پذيرفت. نخست يك توصيف مرجع از نظام آهنگ هريك از دو زبان در چارچوب نظريه تحقيق برگزيده شد… عنوان : بررسي مقابله‌اي نظام آهنگ فارسي و ژاپني با نگاهي به تكيه زير و بمي هسته‌اي در دو زبان عنوان (انگلیسی) :A Contrastive Analysis of Persian and Japanese Intonation Systems
نشریه : پژوهش زبان هاي خارجي
شماره : پژوهش زبان هاي خارجي : نشريه (54)
نویسنده : سيدآيت حسيني، محمود بي‌جن‌خان، رضا مقدم کيا
تاریخ : ‏۱۳۸۸/۱۰/۲۸
کلمات کلیدی : ژاپني،تكية زيروبمي هسته‌اي،آهنگ،ضريب همبستگي،فارسي،نواخت
کلمات کلیدی (انگلیسی) : Correlation Coefficient,Persian,Intonation,Tone,Nuclear Pitch Accent,Japanese
چکیده : پژوهش حاضر با هدف آشكار ساختن تفاوت‌هاي نظام آهنگ زبان فارسي و نظام آهنگ زبان ژاپني، براي استفاده در گستره‌هاي زبان‌شناسي مقابله‌اي و آموزش زبان انجام پذيرفت. نخست يك توصيف مرجع از نظام آهنگ هريك از دو زبان در چارچوب نظريه تحقيق برگزيده شد و نظام آهنگ دو زبان در قالب اين دو توصيف مطالعه و مقابله شد و تفاوتي ساختاري بين دو زبان در قالب يك فرضيه براي تحقيق مطرح شد كه عبارت بود از وجود تكية ‌زير و بمي هسته‌اي Nuclear Pitch Accent (NPA) در فارسي و عدم وجود آن در ژاپني. سپس داده‌هايي كه نمايندة كلية ساخت‌هاي نواختي وكلية الگوهاي آهنگي دو زبان بودند، جمع‌آوري شد و از پنج دانشجوي زبان ژاپني در ايران و پنج دانشجوي زبان فارسي در ژاپن خواسته شد تا تمامي داده‌ها را در محيط آزمايشگاهي بخوانند. پس از بررسي و تجزيه و تحليل منحني‌هاي زير و بمي پاره‌گفتارهاي ضبط شده، مشخص شد كه در هر گروه آهنگي فارسي يكي از گروه‌هاي تكيه‌اي دارندة تكية ‌زير و بمي هسته‌اي است و برجسته‌تر از ساير گروه‌ها ادراك مي‌شود. درحالي‌كه در زبان ژاپني تكية‌ واژگاني كلية كلمات در كلام تظاهر مي‎‌يابند و هيچ واحدي برجسته‌تر از ساير واحدها توليد و ادراك نمي‌شود.
چکیده (انگلیسی) : This research was conducted to reveal the differences between the intonation systems of Persian and Japanese languages and to be applied to the contrastive linguistics and language teaching fields. First,a description of the intonation system in the Autosegmental-Metrical Phonology framework was chosen as reference for each language. Based on these two descriptions, the intonations of the two languages were studied and compared, and finally one difference between the two systems was pointed out in a hypothesis. Data representing all tonal structures and intonational patterns of Persian and Japanese were then collected. Five Japanese students of Persian language and five Iranian students of Japanese language were asked to read the data in the lab environment. Analysis of pitch contours of the recorded utterances proved the established hypothesis that Persian language uses the nuclear pitch-accent while there is not such a phenomenon in Japanese.
فایل مقاله : [دریافت]