بررسی مقابله‌ای نظام آهنگ فارسی و ژاپنی

سید آیت حسینی، دانشجوی دکترای علوم زبان و اطلاعات دانشگاه توکیو: پژوهش حاضر با هدف آشکار ساختن تفاوت‌های نظام آهنگ زبان فارسی و نظام آهنگ زبان ژاپنی، برای استفاده در گستره‌های زبان‌شناسی مقابله‌ای و آموزش زبان انجام پذیرفت. نخست یک توصیف مرجع از نظام آهنگ هریک از دو زبان در چارچوب نظریه تحقیق برگزیده شد… عنوان : بررسی مقابله‌ای نظام آهنگ فارسی و ژاپنی با نگاهی به تکیه زیر و بمی هسته‌ای در دو زبان عنوان (انگلیسی) :A Contrastive Analysis of Persian and Japanese Intonation Systems
نشریه : پژوهش زبان های خارجی
شماره : پژوهش زبان های خارجی : نشریه (54)
نویسنده : سیدآیت حسینی، محمود بی‌جن‌خان، رضا مقدم کیا
تاریخ : ‏۱۳۸۸/۱۰/۲۸
کلمات کلیدی : ژاپنی،تکیه زیروبمی هسته‌ای،آهنگ،ضریب همبستگی،فارسی،نواخت
کلمات کلیدی (انگلیسی) : Correlation Coefficient,Persian,Intonation,Tone,Nuclear Pitch Accent,Japanese
چکیده : پژوهش حاضر با هدف آشکار ساختن تفاوت‌های نظام آهنگ زبان فارسی و نظام آهنگ زبان ژاپنی، برای استفاده در گستره‌های زبان‌شناسی مقابله‌ای و آموزش زبان انجام پذیرفت. نخست یک توصیف مرجع از نظام آهنگ هریک از دو زبان در چارچوب نظریه تحقیق برگزیده شد و نظام آهنگ دو زبان در قالب این دو توصیف مطالعه و مقابله شد و تفاوتی ساختاری بین دو زبان در قالب یک فرضیه برای تحقیق مطرح شد که عبارت بود از وجود تکیه ‌زیر و بمی هسته‌ای Nuclear Pitch Accent (NPA) در فارسی و عدم وجود آن در ژاپنی. سپس داده‌هایی که نماینده کلیه ساخت‌های نواختی وکلیه الگوهای آهنگی دو زبان بودند، جمع‌آوری شد و از پنج دانشجوی زبان ژاپنی در ایران و پنج دانشجوی زبان فارسی در ژاپن خواسته شد تا تمامی داده‌ها را در محیط آزمایشگاهی بخوانند. پس از بررسی و تجزیه و تحلیل منحنی‌های زیر و بمی پاره‌گفتارهای ضبط شده، مشخص شد که در هر گروه آهنگی فارسی یکی از گروه‌های تکیه‌ای دارنده تکیه ‌زیر و بمی هسته‌ای است و برجسته‌تر از سایر گروه‌ها ادراک می‌شود. درحالی‌که در زبان ژاپنی تکیه‌ واژگانی کلیه کلمات در کلام تظاهر می‎‌یابند و هیچ واحدی برجسته‌تر از سایر واحدها تولید و ادراک نمی‌شود.
چکیده (انگلیسی) : This research was conducted to reveal the differences between the intonation systems of Persian and Japanese languages and to be applied to the contrastive linguistics and language teaching fields. First,a description of the intonation system in the Autosegmental-Metrical Phonology framework was chosen as reference for each language. Based on these two descriptions, the intonations of the two languages were studied and compared, and finally one difference between the two systems was pointed out in a hypothesis. Data representing all tonal structures and intonational patterns of Persian and Japanese were then collected. Five Japanese students of Persian language and five Iranian students of Japanese language were asked to read the data in the lab environment. Analysis of pitch contours of the recorded utterances proved the established hypothesis that Persian language uses the nuclear pitch-accent while there is not such a phenomenon in Japanese.
فایل مقاله : [دریافت]