بمب اتمی خوب است یا بد؟

بهنام جاهدزاده
وقتی که 65 سال پیش خلبان انولا و همرزمانش پسر کوچک را بر روی هیروشیما انداختند سرنوشت مردم و سیاست و اجتماع ژاپن را به کل تحت تاثیر قرار دادند. علاوه بر این که این بمب هزاران نفر را در آتش خود سوخت و شهر هیروشما را به خاکستر تبدیل کرد، باعث شد تا ژاپن تبدیل به کشور طرفدار سینه چاک صلح شود و تصویر تازه ای از خود در جهان ارائه کند.
65 سال است که ژاپنی ها صدای صلح جویی خود را بلند کرده اند و انگلیسی یاد می گیرند تا در سراسر دنیا حرف خود را به گوش جهانیان برسانند. بازمانده گان بمب اتمی با چهره های سوخته بی مهابا در خیابان ها و سالن های عمومی نیویورک بر مردم تجربه تلخ خود و اطرافیان خود را تعریف می کنند و اشک بر چهره مردمانی می نشانند و احساس انسان دوستی آدمهایی را برانگیزند که در ناز و نعمت مادیات آن قدر پوستشان کلفت شده است که درد مردم آن ور دنیا را به این راحتی ها حس نمی کنند. این تراژدی ها هم هر از چند گاهی سبب می شود تا زندگی شان از یک نواختی دربیاید و تراژدی چاشنی زندگی پر از کمدی شان شود.
مردم هیروشیما و ناکازاکی هر ساله به مناسبت سالروز بمباران اتمی این شهرها ضمن ادای احترام به جان باختگان این حادثه هولناک، خواهان برچیده شدن بمب های اتمی از صحنه جهان می شوند. وقتی که اوباما در جمهوری چک اعلام کرد که دنیا باید عاری از بمب اتمی باشد، بیشترین به به و چه چه را ژاپنی ها نثارش کردند.
اگرچه چند تایی از بمب اتمی آریکا را اوباما خلع سلاح کرد، اما محال است بتواند کل بمب اتمی ایالات متحده آریکا را خنثی کند. 65 سال است که این خواسته برآورده نشده است و هنوز معلوم نیست که دارندگان هزاران بمب اتمی کی راضی خواهند شد تا هراس را از دل انسان قرن بیست ویکم بزدایند.
به نظر می رسد همین ترس انسان قرن بیست و یکمی و انسان های قرن های گذشته باعث پیدایش و ادامه وضع موجود شده و انبارها برای روز مبادا پر نگه داشته شده اند. ترس باعث دور تسلسل باطل شده و تا موقعی که ترس دامن بنی آدم را رها نکند وضع چندان بهبود نخواهد یافت.
خود این ژاپنی ها هم که گلویشان از فریاد “صلح صلح” پاره شده است، نخست وزیرشان همین چند روز پیش گفت که تا وقتی که شرایط برچیدن خطرات بمب اتمی موجود در جهان از بین نرفته کشورشان نیاز به حمایت اتمی دارد.
منظور نخست وزیر ژاپن حمایت اتمی آمریکا از کشورش است. این یعنی سیاست مداران ژاپن هم ترس دارند کشورشان مورد هجوم واقع شود. برای همین نیاز دارند زیر چتر حمایتی اتمی آمریکا بر ترسشان غلبه کنند.
عجب دنیایی است!