فومی‌هیکو ماکی علاوه بر ۱۰۵ پروژه‌اش در ۲۲ نقطه جهان و دریافت جایزه پرایتزکر ۱۹۹۳، به نظریه تأثیرگذار «فرم جمعی»اش شناخته می‌شود.
ماکی این نظریه را خصوصا پس از بررسی شهرها و معماری مناطق خاورمیانه مطرح می‌کند و تجربه نمایش عملی آن را در پروژه «هیل‌ساید تراس» با شرایط اجرایی ویژه و جالبی می‌یابد.
زهیر متکی این گفت‌وگو را با تجربه سفر ماکی به ایران و خاورمیانه و نقش آن در مطرح شدن نظریه «فرم جمعی» آغاز کرده و درباره تجربیات عملی و جزئیات نظریات ادامه داده است.
فومی‌هیکو ماکی متولد 1928 میلادی (1306 شمسی) در توکیو است. پس از دریافت مدرک کارشناسی از دانشگاه توکیو، دو مدرک کارشناسی ارشد معماری خویش را از آکادمی هنر کرانبروک و مدرسه طراحی هاروارد گرفت. وی پیش از بازگشتش به توکیو و افتتاح دفتر خودش در آنجا در سال 1965، در دفتر معماری و ساختمانی اس او ام (SOM) و همچنین دفتر سرت جکسون و همکاران و در طراحی بخشی از دانشگاه واشنگتن در سن‌لوئیس مشارکت داشت. همچنین پس از فارغ‌التحصیلی مدتی در کنار استادش جوزف لویی سرت رئیس مدرسه طراحی هاروارد و مدتی در دانشگاه واشنگتن به تدریس پرداخت.
ماکی از همان سال بازگشتش تا سال 1985 در دانشگاه توکیو نیز به تدریس پرداخت. خلاصه‌ای از مقالات وی در خصوص معماری و شهرسازی و محیط در کتاب «رؤیاهای مربی» انتشارات دانشگاه ام‌ای‌تی در سال 2008 به چاپ رسیده است.
او جوایز معماری متعددی دریافت کرده که از آنها می‌توان به جایزه پرایتزکر در سال 1993 اشاره کرد. همچنین در سال 2011 انجمن معماران آمریکا به وی نشان طلای این نهاد مهم معماری را اعطا کردند. تاکنون 14 کتاب درباره آثار و اندیشه‌های ماکی منتشر شده است.
از ساختمان‌های مهم وی در سال جاری می‌توان به برج شماره 4 مرکز تجارت جهانی در نیویورک و موزه آقاخان در انتاریوی کانادا اشاره کرد. 105 پروژه حاصل نیم قرن فعالیت حرفه‌ای وی در 22 نقطه از جهان است.
مصاحبه اختصاصی ما در دفتر معماری وی انجام گرفت که با 40 کارمند در نزدیکی منطقه شیبویای توکیو فعال است.
برای دریافت فایل پی دی اف این مصاحبه با حجم 1.36 مگابایت اینجا را کلیک کنید!
این گفتگو در شماره 25 فصلنامه همشهری معماری منتشر شده است.
سن سن نو یومه معادل ژاپنی عبارت «رؤیاهای مربی» است.
