بهنام جاهدزاده: ایرانی ها ملتی هستند که مشتاقند نظر دیگران نسبت به خود را بدانند. آن ها دوست دارند در مورد کشورهای دیگر بدانند و انتظار دارند مردم کشورهای دیگر نیز در مورد کشور ایران و تاریخ و فرهنگ آن اطلاعاتی داشته باشند.
دانشجویان و دوستان و آشنایان همیشه از من سوال می کنند که نظر ژاپنی ها نسبت به ایران چیست و چه تصوری از ایران دارند.
گفتن اینکه اکثر ژاپنی ها اطلاعات زیادی راجع به ایران ندارند و آن هایی هم که دارند تصورشان از ایران اکثرا منفی است برای آن ها مایوس کننده است.
چند ماهی است که هواپیمایی ایران ایر پرواز خود به توکیو را بنا به دلایلی لغو کرده است و مسافرانی که عازم این کشور هستند مجبورند بلیط شرکت های هواپیمایی بیگانه را تهیه کنند. اگرچه سوارشدن به هواپیماهای کهنه و از دور خارج شده ایران ایر دل و جرات می خواهد و کار هرکس نیست سوار شدن به این هواپیما، با این همه عرق ملی آدم اجازه نمی دهد هواپیمایی کشورهای بیگانه را سوار شود و ارز داخل جیب مخصوصا این شیخ نشین های خلیج فارس کند.
اما وقتی که چاره نیست و این روزها دست ما از جاهای مختلف در حال کوتاه شدن است و این یکی هم روش چه می شود کرد.
می گویند کسانی که مرگ به سراغشان می آید مرحله اول برایشان غیر قابل قبول است، در مرحله بعدی شخص به مبارزه با مرگمی پردازد و مرحله سوم که نمی تواند بر آن غلبه کند حس غم برش می دارد و دست آخر معلوم است که چاره ای جز تسلیم ندارد.
آوردن چنین مثالی شاید هیچ تناسبی با موضوع فوق نداشته باشد. اما گاهی چنان حس ناتوانی و ناچاری به آدم دست می دهد که می تواند به طور مجازی چند مرحله فوق را تجربه کند.
چند روز پیش این حقیر با هواپیمایی یکی از همین کشورهای حاشیه خلیج فارس که آن ها عربی می خوانند به ژاپن آمدم. مسیر من از تهران تا دبی و از دبی تا اوساکا بود. در حالیکه در طول مسیر از دبی تا اوساکا اطلاعات پرواز علاوه بر زبان های عربی و انگلیسی به زبان ژاپنی هم هست, در طول پرواز از تهران تا دبی هیچ خبری از اطلاعات پروازی به زبان فارسی نیست.
اگرچه از مجموع این زبان ها آدم چیزی دستگیرش می شود که چه اطلاعاتی داده می شود اما نبودن اعلان به زبان ملی آدم به معنای نادیده گرفته شدن خود شخص محسوب می شود.
این شوک ها آرام آرام به آدم وارد می شود تا برای مراحل بعدی کاملا آماده شود و به نوعی تسلیم شود. شوک بزرگتر زمانی اتفاق افتاد که بعد از فرود در فرودگاه اوساکا و گرفتن بار از گمرک فرودگاه اوساکا باید خارج می شدم.
پلیس فرودگاه بعد از گرفتن گذرنامه من رو به من کرد و گفت: “تریاک آریماسن کا؟” (تریاک همراه نداری؟)
به لطف برخی از هموطنان عزیز پلیس ژاپن نیز با واژه فارسی تریاک از مسافران ایرانی استقبال می کند.
نتیجه این که اولاً بر هموطنان عزیز و ارجمند واجب است جهت ارایه چهره زیبا و فرهمند از کشور خود نهایت تلاش بیشتری کنند و با افرادی که چهره ای زشت از ایران به جهانیان ارایه می کنند برخورد کنند.
ثانیاً دولت ایران باید وظیفه خود بداند از حقوق حقه تک تک کسانی که هویت ایرانی دارند دفاع کند و از حیثیت و آبروی ایرانیان محافظت کند.
